تهران (گرمابدر) به شمال (سیسنگان)
همیشه یک برنامه در دل البرز از تهران به شمال تو ذهنم بود تا اینکه گزارش و نقشه های کتاب کوهنوردی در ایران نوشته علی مقیم رو دیدم. در این کتاب این برنامه با نام "راهپیمائی گرمابدر به نور" در صفحه 246 به صورت خلاصه گزارش شده است. در ادامه گزارش ایشون با چند نکته اضافه و کم به صورت یک پیشنهاد ارائه می شود تا در صورت مناسب بودن با انجام تغییرات و برنامه ریزی مناسب در یکی از روزهای بهار اجرا شود. از دوستان هم اگر کسی اطلاعات یا تجربه ای از چنین برنامه ای دارند خوشحال خواهم شد اگر به این بخش اضافه کنند
برای دستیابی به مسیر می باید با وسیله خود را از طریق جاده جاجرود به فشم و از آنجا به آبادی گرمابدر برسانیم.
سپس از طریق گردنه خاتون بارگاه و عبور از یالهای قله کافره به سمت دشت لار حرکت کرد. وقتی به رودخانه لار می رسیم به سمت آبشار قو یا سفیدآب حرکت می کنیم که در سمت شمال شرقی قرار دارد .
بعد از قرار گرفتن در مسیر مالرو مشخص در میان مراتع عشایر دشت لار از امتداد آبشار رو به شمال شرقی ارتفاع گرفته از درون دره ای به راه خود ادامه می دهیم. راه در میان تپه های سرسبز ادامه می یابد و ارتفاع می گیرد. قلل 3800 متری سرخک در شمال دیده می شود. با عبور از رودخانه کوچک و پس از آن تپه مرتفعی که در سمت راست دیده می شود راه از کمر کش تپه ارتفاع می گیرد.
این تپه را دور زده و از درون دره ای به صعود ادامه می دهیم. قلل جیرک و آلرم در سمت جنوب دیده می شوند.
راه در میان تپه های سرسبزی امتداد می یابد و ارتفاع می گیرد. قلل 3800 متری سرخک در شمال دیده می شود و امتداد تپه های شرقی تا چپکرو امتداد می یابد. با عبور از کنار رودخانه کوچکی و پس از آن تپه مرتفعی که در سمت راست دیده می شود راه از کمر کش تپه ارتفاع می گیرد.
این تپه را دور زده و از درون دره پشت آن به صورت تراورس به روی گردنه مرتفع 3450 متری کبود می رسیم. دیدار دیواره های قله 4250 متری چپکرو در سمت راست خیره کننده و بهت آور است.
در زیر پایمان دره ای عمیق دیده می شود که یال های کبود به آرامی و سرسبزی آن را احاطه کرده اند. راه مالرو را به سمت چپ ادامه می دهیم. این راه با پیچ و خمهای چندی از طریق یال خاکی به کف دره کبود یا به عبارتی پاکبود می رسد.
شبی را در این مکان در زیر دیواره های چپکرو به سر می بریم و صبح زود راهی بسیار طولانی را در امتداد این رودخانه به سمت شمال در راه مالرو دنبال می کنیم تا پس از نیم روز به آبادی ساکت و آرام یالرود وارد می شویم.
از اینجامی توانیم با وسیله نقلیه خود را به بلده مرکز بخش هراز برسانیم ( به نقل از وبلاگ homyhome.persianblog.ir : یالرود روستای ییلاقی و روی دامنه‌ی شمالی کوههای مشرف به بلده‌س. از سمت یوش که به بلده برین، جادّه‌ی فرعی شمال جادّه نرسیده به بلده جدا میشه که ابتدا به "کلیک"، بعد به "مرچ" و بعد به یالرود میرسه. ادامه‌ی جادّه به "ورزن" و دست آخر به "حطر" میرسه. حطر انتهای جادّه و مبدأ صعود یال شمالی ناظر بزرگ ("شکرلقاس") محسوب میشه. همگی این روستاها کوچیک هستن ولی سکنه‌ی دائم دارند و آباد به نظر میان. چندتا ویلا بین خونه‌های روستا هم خودنمایی میکنه. یا این همه موبایل توی یالرود آنتن نمیده و تا رسیدن به جاده‌ی اصلی یوش - بلده آنتن موجود نیست. از یالرود هم تاکسی خطی و هم لندروور برای رفتن تا بلده وجود داره. شاید نزدیک 3 ، 4 کیلومتر اول از یالرود تا بلده خاکیه امّا بقیش آسفالته. یکی به اون پیمانکاری که میخواد تو قلب لار جادّه بسازه نمیگه که اوّل بیاد این یه ذرّه رو آسفالت کنه. ... از روستاییای حاضر توی میدون ده خداحافظی کردیم و راهی بلده شدیم. سه‌سوت بعد بلده بودیم. حاج‌آقا، راننده‌ی لندروور لطف کردن ازمون 7 تومن گرفتن که نسبتاً خوب بهمون تخفیف داد. )
از بلده در دره پشت بخش وارد دره اسبی کوهک می شویم. چیزی به غروب آفتاب نمانده است در کنار چشمه ای توقف می کنیم و و شب را در این نقطه به سر می بریم و صبح زود از جاده خاکی در حال احداث آن به گردنه مرتفع اسبی کوهک صعود می کنیم. سپس از یال شمالی به سوی در ه پشت آن سرازیر می شویم و پس از مدتی فرود از یال به گوسفند سرای بزرگی می رسیم. با امتداد راه مالرو به سمت شمال در پس دشتی وسیع آبادی بزرگ نیتل در انتظار ماست. شبی دیگر را در این آبادی زیبا و سرسبز به سر می¬آوریم. صبح از ده خارج شده ، با کمی پیاده روی در امتداد جاده خاکی این آبادی با عبور از دهات واشکن و خاچک و لیگوش که همگی در دشتی وسیع قرار دارند به مرکز بخش یعنی کجور می رسیم.
آبادی بزرگ کجور در حاشیه جنگلهای این منطقه قرار دارد و از آب و هوایی بی نظیر برخوردار است. پس از این نقطه در جاده خاکی که تا علمده به پیش می رود قرار گرفته و پس از مدتی با طی حدود 10 کیلومتر ، قبل از پیچیدن جاده به سمت شمال شرقی و در کنار آب رود خانه کجور به نزدیکی شهر رودبار و جنگل انبوه آن می رسیم. امتداد مسیر رودخانه با عبور مکرر از آب رودخانه میسر است. 6 الی 7 بار باید از رودخانه بگذریم که این کار گاهی با کمک پلهای معلق چوبی و یا کنده های افتاده در مسیر رود انجام می شود. سرسبزی خاصی در همه جا به چشم می خورد.
به گوسفند سرای مرتفع زیبایی می رسیم. در پی چندین بار عبور از رودخانه اینجا نقطه¬ای مناسب برای ما محسوب می گردد تا شبی بسیار زیبا و دلچسب را در جنگل به سر آوریم.
صبح زود در سمت چپ راه مالرو و در جنگلی انبوه ابتدا به آبادی کوچک دیزرکلاء ، جاده خاکی آن و سپس به جنگل انبوه ، بکر و زیبای توسکاتک (پارک جنگلی سیسنگان که انتهای مسیر است ) دست می یابیم.
گونه های جانوری و گیاهی شاخص منطقه لار ( پارک ملی لار )
از گونه هاي شاخص جانوري مي توان از كل و بز ، گرگ ، روباه ، قوچ و ميش ، خرس قهوه اي و انواع پرندگان (عقاب طلایی ، کبک ) و خزندگان (انواع مار چون افعی البرزی) و دوزيستان خصوصا“ ماهي قزل آلا خال قرمز ( دریاچه سد لار) نام برد . از گونــه هاي شاخـص گياهي مي توان از باريجه ، آويشن ، شيرين بيان نام برد .
گونه هایی که در سالهای اخیر به شکل خطرناکی کاهش یافته اند .در این دشت می شود ، گون ، خرگوشک ، آویشن ، پونه ، کاکوتی ، گل گاو زبان و باریحه را که مصارف دارویی و صنعتی دارند را نام برد .
در بهار لار شقایق به تن میکند و درتابستان هم تا اواخر شهریور دارای علف های قد کوتاه است.همینطور در این منطقه تپه ها را گیاهی به نام " بی خون " که در زمستان گل می دهد پر کرده است.
همینطور به دلیل وجود انواع مارها برای پیاده روی در لار حتما گتر به پا داشته باشید.
پارک جنگلی سیسنگان
این پارک علاوه بر جاذبه‌های گردشگری و توریستی، سیاست حفظ و حراست از گونه‌های نادر و حفاظت شده گیاه شمشاد را به طور جدی دنبال میکند.
این پارک که در ۲۷ کیلومتری جاده نوشهر به نور قرار دارد، از شمال به دریای کاسپين ، از جنوب به سلسله جبال البرز، از غرب به روستای توسکاتک و از شرق به روستای صلاح الدین کلا محدود می‌شود. مساحت این پارک در حدود ۶۰۲ هکتار است و زیستگاه انواع گونه‌های درختی ، درختچه‌ای خشبی و علفی و جانوری است.
بخش های پارک
به طور کلی محوطه پارک از نظر توزیع گیاهی به سه بخش ساحلی، جنوبی و غربی تقسیم می‌شود.
بخش ساحلی
بخش ساحلی به مساحت ۳۰ هکتار در حاشیه جاده قرار دارد و درختان و درختچه‌هایی همچون توسکا، لرگ، بلوط، آزاد، لیلکی، انجیر، داغداغان، انار، ازگیل، سرخ ولیک، گوجه جنگلی، توت، سیاه تلو، سیاه ال و سیاه اربه در این قسمت قرار دارند.
بخش جنوبی
در این بخش تیپ انبوه شمشاد وجود دارد.
بخش غربی
در این بخش جامعه بلوط – ممرزستان و در حد انتهای غربی و قسمتی از جنوب بوستان ، جامعه انجیلی – ممرزستان و جامعه بلوط – ممرزستان در مرز تیپ ها با شمشاد آمیخته است .
گونه‌های جانوری
در این بوستان پستاندارانی چون شوکا، مرال، خرس قهوه‌ای، پلنگ، روباه، گربه جنگلی، گراز و شغال زیست می‌کنند.
امکانات
در حال حاضر دو مدخل ورودی با پنج نگهبانی، یک اتاق اطلاعات، دو دستگاه واحد مسکونی، فروشگاه، پناهگاه بزرگ ، محوطه خور گشت (پیک نیک )، محوطه اردو (کمپینگ)، پارک کودک، ۱۳ دستگاه سرویس بهداشتی، سکوی آبخوری و ساختمان نمایشگاه دائمی منابع طبیعی در این پارک وجود دارد.
و در انتها نقشه های مسیر تا جایی که بر اساس داده ها تونستم از google earth استخراج کنم
و این هم تصویر ماهواره ای جنگلهای سیسنگان
و نقشه مسیر طی شده به روایت علی مقیم
گروههایی بوده اند که به صورت سنگینتر و با تغییر برخی مسیرها این برنامه رو توی سه روز اجرا کردند که به نظر سریعترین حالت ممکن می باشد
من خودم شخصاً این برنامه رو اجرا نکردم و تا این عمق از البرز رو پیشروی نکردم. و اطلاعات مربوط به سازمانها و گروههای دیگه و google earth هست ولی با کنار هم قرار دادن اینها به تصویر جالب و پر از تنوعی (کوهستانی ، دشتهای وسیع ، روستایی ، جنگلی ، جانوری ، گیاهی و...) از این برنامه می رسم که به نظرم اجرای اون رو ارزشمند می کنه. هر چند که برنامه سنگینی هست.
نوشته اصلی توسط Meghdad
omid_partovi ) at [ yahooooo
