سفرنامه تصویری - گزارش سفر به دریاچه تار- تیرماه 1392
فکر می کنم لذت بردن از سفر نیاز به آموزش دارد ، وقتی سفر کردن را قدم به قدم یاد می گیری مانند آن است که صفحه به صفحه کتابهای آموزش موسیقی را پیش میروی و هرچه جلوتر میروی بیشتر میآموزی و بیشتر از آن لذت میبری تا جایی که نواختن ساز یا سفر بخشی از زندگیت میشود، انگار معتاد سفر می شوی و نشستن در خانه برایت دشوار است.
روز پنج شنبه هوس گشت و گذار به سرمان زد، اگر برنامه کوتاه می بود و هدفی هم می داشت که عالی می شد.گردش یک روز دیرین یادم آمد در تار! ولی اینبار قصد کریم از راهی به دریاچه بروم که خودروهای سواری می روند، انگیزه ام نیز این بود تا اطلاعاتی تجربه شده از جاده دسترسی به دریاچه در آنو قرار بدهیم مخصوصا که در بخش پرسش های شما سوالاتی در خصوص دریاچه تار شده است.
برای رسیدن به دریاچه تار می توان از چندین مسیر اقدام کرد. اولین راه که خاکی است از شهر دماوند شروع می شود. راه دوم که کاملا آفرود و از میان تنگه می باشد، از روستای سربندان شروع می شود اما اصلی ترین راه، راهی است که با تابلو هویر در جاده فیروزکوه، نزدیک راهدارخانه دلیچائی و حدود 14 کیلومتری بعد از روستای سیدآباد از جاده اصلی جدا می شود. توجه کنید این جاده تطابق کامل با اطلس گیتاشناسی ندارد. مسیری که ما انتخاب کردیم با کمی اختلاف همان مسیر سوم بود. اختلاف بعلت قصد ما در بازدید از روستای آرو بود. کمی بعد از روستای سید آباد تابلویی در وسط جاده اصلی مسیر آرو را در چپ جاده نشان می دهد. از دور برگردان باید دور زد و در مسیر تهران قرار گرفت تا وارد خروجی آرو شد. 2 کیلومتر در جاده آسفالته فرعی پیش برویم به روستای آرو می رسیم. آرو روستایی ییلاقی و ویلایی است، در بافت ده چندان خبری از درخت نیست و گیرایی بصری زیادی ندارد. با اینکه آرو در استان تهران واقع شده است اما مردمش مانند خیلی از روستاهای اطراف گویش مازندرانی دارند. کنار مدرسه ده، یک کوچه خاکی است که بعدا تبدیل به جاده خاکی می شود و از کنار قبرستان روستا می گذرد. کمی بعد این راه خاکی به یک جاده خاکی اصلی تر می رسد. به چپ باید رفت. 7 کیلومتر در این خاکی پیش برویم با گذر از پلی بر روی رودخانه حبله رود به جاده آسفالته دلیچائی به هویر می رسیم. با توجه به شیب و مناظر مسیر توصیه نمی کنم با سواری از این مسیر خاکی آرو برای رسیدن به دریاچه استفاده کنید.
جاده آسفالته هویر در میان دره زیبای حبله رود کشیده شده است. دره پر از درختان تبریزی، گردو، گیلاس، آلبالو و رستنی های دیگر است.
تجربه های قبلی ام در پیاده روی های کنار رودخانه های اینچنینی می گوید که اگر درست در امتداد رودخانه و از میان باغها قدم بزنم حتما از زیبایی و سر سبزی دره محظوظ خواهم شد اما اینبار این فرصت را ندارم. جاده را به سمت سرچشمه ادامه می دهیم. اولین روستای مسیر، روستای مومج است.
شش کیلومتر بعد از مومج به روستای هویر می رسیم. با گذر از روستا، جاده خاکی دریاچه آغاز میشود. بافت سنگ ها، رودخانه و درختان کنارش همگی زیباست و خبر از جایی خوش آب و هوا در تابستان میدهد.
پاسخ با نقل قول
نوشته اصلی توسط 2298889351
