خودروهای کلاسیک

[Shahram]

وقتی صحبت از سفر خارج از جاده می شود، شما نمی توانید از تجهیزات جاده ای برای این کار استفاده کنید. ماشینهای تولید شده به طور عمومی برای شرایط سخت طراحی نشده اند. در جنگ جهانی به خودروهایی با توانایی های بالا احساس نیاز شد و شرکت هایی در این زمینه وارد مرحله تولید این نوع خودورها شدند. شرکت هایی مثل جیپ و لندرور. بعد از جنگ این شرکت ها کار خود را در این زمینه ادامه دادند و خودروهای خود را برای استفاده عمومی عرضه کردند.
با تجربه فهمیدیم که ماشینهای مناسب برای آفرود باید چند ویژگی مهم داشته باشند که در زیر به آنها اشاره می شود.

1- قابلیت به حرکت در آوردن هر چهار چرخ به طور مستقیم با موتور (دو دیفرانسیل بودن): در خودروهای معمولی عمدتا دو چرخ عقب نیروی موتور را گرفته و با انتقال از طریق بخشی به نام دیفرانسیل باعث حرکت می شوند. در مورد خودورهای دو دیفرانسیل چرخ های جلو نیز دارای دیفرانسیل بوده و در صورت نیاز به قدرت بیشتر می توان آنها را درگیر نمود و به حرکت در آورد. از این نظر این نوع ماشینها نیز به دو دسته تقسیم می شوند. 4wd و awd .
4wd: در حالت اولیه تک دیفرانسیل هستند و با انتخاب یه دنده (موسوم به دنده کمکی) به حالت دو دیفرانسیل تبدیل می شوند.
Awd: اینها همواره در حالت چهارچرخ یا دو دیفرانسیل هستند.

2- نسبت دنده های سنگین تر: در این نوع ماشنها بهتر است نسبت نده ها طوری انتخاب شود که بتوان به قدرت بیشتر رسید. به همین خاطر عملا از سرعت این نوع ماشینها، مخصوصا در حالت چهارچرخ کاسته می شود.

3- ارتفاع بیشتر: جهت دید بهتر به اطراف و همین طور خروج راحت از پستی ها و ناهمواری ها بهتر است تا جای ممکن ارتفاع ماشین را بالا برد.

4- قفل چرخها (یا لاک یا لوک !): درگیری چرخها با میله های دیفرانسیل (یا همان پلوسها) مستقیم نیست. در اصطلاح یه میزانی از هرزگردی وجود دارد که چرخش هر چرخ با توجه به وزنی است که رو آن افتاده. مثلا در پیچها اگر این طور نباشد به خودرو آسیب می رسد. چون چرخ بیرونی نیروی بیشتری احساس می کند و متناسب آن بیشتر از چرخ داخلی می چرخد و پیچیدن را راحتتر می کند. زمانی که شما در گل گیر کرده باشید یا داخل رمل فرو رفته باشید این شل بودن باعث می شود چرخ هرزگردی داشته و کمتر بچرخد و عملا شما در گل بمانید. در خودروهای آفرود قابلیت قفل کردن چرخها وجود دارد و در این حالت در تمام شرایط نیرو، چرخها با دور کامل می چرخند.


این 4 ویژگی برای آفرود تقریبا حیاتی هستند و بدون آنها احتمال گیر کردن شما بسیار زیاد است. ویژگی های دیگری هم وجود دارند که در درجه دوم اهمیت قرار دارند. مثلا زاویه ورود و خرج ماشین (طول کوتاهتر ماشین و ارتفاع بیشتر آن باعث افزایش قدرت مانور شما در ورود و خروج به چاله های عمیق می شود.) با وزن ماشین هم مهم خواهد بود.


خودروهای کلاسیک علی رغم ایرادات زیادی که دارند به دلایل زیادی نظیر ارزانی و آزادی عمل در تغییرات ( با صرف هزینه های کمتر) نسبت دنده های قدرتی تر نسبت نسخه های جدیدتر دو دیفرانسیل ها ( که بیشتر شیک شدند تا قدرتی) و همچنین طراحی ساده و قابل درک برای بسیاری ( که باعث می شود در زمان خرابی راحتتر تعمیر شوند و از سیستم هایی نظیر ecu هم استفاده نمی کنند که یک مزیت عمده برای خودروهای بیابانی می باشد) برای آفرود استفاده می شوند. هر چه قدر آفرود شما جدی تر می شود این پیرهای کلاسیک کاربردی تر می شوند.

در آفرود از موتور و دوچرخه نیز استفاده می شود که به نسبت حساسیت کمتری در مورد آنها وجود ندارد چون گیرکردن در مورد آنها مشکلات کمتری ایجاد می کند.

[Mehdi]

ممنون برادر از شروع این مطالب مفید
یک سوال (ببخشید اگر خیلی ابتداییه. 4wd نداشتم و خیلی باهاش آشنا نیستم)

درگیر شدن چهار چرخ باعث کاهش قدرت هر چرخ نمیشه؟
یا برای جبران، همزمان با درگیر کردن چهار چرخ دنده سنگین تر باید استفاده کرد؟

[Shahram]

ممنون برادر از شروع این مطالب مفید
یک سوال (ببخشید اگر خیلی ابتداییه. 4wd نداشتم و خیلی باهاش آشنا نیستم)

درگیر شدن چهار چرخ باعث کاهش قدرت هر چرخ نمیشه؟
یا برای جبران، همزمان با درگیر کردن چهار چرخ دنده سنگین تر باید استفاده کرد؟

ممنون برادر.

قدرت هر چرخ طوری باید باشه که کل وزن ماشین رو جلو ببره. با دو تا چرخ هم شما باید همون وزن رو بکشی جلو و با چهار چرخ هم همون وزن رو. پس با چهار تو، چون اصطکاک بین چهار تا چرخ تقسیم و جبران می شه، فشار کمتری هم به چرخها میاد و وعملا چرخ هم نیروی کمتری رو نیاز خواهد داشت. پس نیازی به استفاده از دنده سنگین تر نیست، مگه جایی که به جز خود ماشین بخواییم یه بار خیلی سنگین تر رو بکشیم. مثلا لندرور می تونه تا دو تن رو راحت جابجا بکنه ولی وزن خود ماشین حدود یه تن و در برخی مدلها نیم تن هم هست. حالات سنگین استفاده خاص داره. مثلا در مورد لندرور اگه نادرست استفاده بشه قدرت زیاد می زنه و پلوس رو می بره !
به تجربه دیدم که وقتی می ری روی چهار چرخ ماشین خیلی نرمتر و با فشار کمتر جلو می ره. لاک هم مهمه. هر کدوم رو یه جا می شه استفاده کرد. همه با هم حداکثر قدرت رو می ده که گاهی استفاده نادرست می تونه آسیب بزنه.

جلوتر تو بخش نکات و آموزشها در مورد موارد استفاده از هر کدوم می نویسم.

[Mehdi]

با این توضیح برداشتی که کردم اینه:

به حالت چهار چرخ در آوردن ماشین برای افزایش سطح اصطکاک ماشین با سطح زمینه نه برای افزایش قدرت ماشین.

[Shahram]

با این توضیح برداشتی که کردم اینه: به حالت چهار چرخ در آوردن ماشین برای افزایش سطح اصطکاک ماشین با سطح زمینه نه برای افزایش قدرت ماشین.

آره ولی فکر می کنم که با افزایش اصطکاک قدرت هم بیشتر می شه. موتور این ماشین ها خیلی قویه ولی چرخها و سایرقطعات هم باید قدرت انتقال رو داشته باشند. موتور که نیروی زیاد رو وارد می کنه اگه چرخ اصطکاک لازم رو نداشته باشه هرز می چرخه. یعنی موتور مثلا تا 500 واحد رو می تونه وارد کنه و چرخ تا 150 واحد اصطکاک رو تحمل میکنه و بعدش هرز می چرخه. حالا شما واسه جابجایی اگه دو تا چرخ داشته باشی می تونی تا 300 تا وارد کنی و نه بیشتر ولی اگه چهار تا بشه می شه تا 600 تا وارد کرد. موتور قدرت ثابتی داره که با دنده انتخاب می شه ولی این تغییر تو محور و چرخ واسه اینه که چقدرش مفید بشه.

[Shahram]

لندرور Land Rover:
ساخت این ماشین افسانه ای از سال 1948 در انگلستان شروع شد و نخست در سری های چند گانه و در اواخر کار به نام دیسکاوری و دیفندرDefender ارائه شد. کمپانی در اصل ماشین های جنگی می ساخت و با اتمام جنگ جهت بدست آوردن بازاری جدید به این سمت حرکت کرد. بعد از آن این کمپانی به خاطر آنکه استفاده شهری نیز داشته باشد کمی از تواناییهای خودرو را کاست و امکانات و کیفیت آن را افزایش داد. بدون شک این خودرو همچنان برای آفرود یک گزینه مناسب هست.
در ایران تاریخ تحول این ماشین تقریبا یک رمان است و چه کارها که با این ماشین نکرده اند. پس از محدودیت ورود لندرورهای انگلیسی، شرکت مرتب خودرو کار خود را با سانتانای اسپانیا ادامه داد و انواع مختلف لندرور را با نام پاژن وارد بازار کرد. ساخت پاژن همچنان با سیر مراحل تحول ادامه دارد و شما هنوز هم می توانید از این شرکت پاژن بخرید ولی به اعتراف اهل فن بدون شک هیچ کدام از این ویرایش ها در آفرود به پای لندرور دیفندر اولیه نمی رسد.

لندرور اولیه 5 دنده است و تماما محصول انگلیس
پازن ها بعضی همان 5 دنده برخی با تعویض گیرباکس 6 دنده و بعدا با گیرباکس هیوندا و بعدا با موتور و گیرباکس پاترول و ... ساخته شده اند. توانایی هر کدام نیز متفاوت است.

در زیر تصاویری از این خودرو را مشاهده می کنید:

[Ali.Goli]

خیلی خیلی خوشحالم که می بینم در آنو داره صحبت از آفرود میشه. من خبر نداشتم که دوستان علاقمند آفرود می تونن در آنو با هم در اینباره صحبت کنند.

[Shahram]

جیپ Jeep :

اولین شرکت سازنده خودروهای دو دیفرانسیل، شرکت آمریکایی جیپ می باشد. این شرکت هم در وهله اول خودروهای جنگی می ساخت و با پایان جنگ راهی جز انتخاب بازار عمومی نداشت و در سال 1941 با تولید جیپ ویلز کار خود را شروع کرد. در ایران نیز نسخه های مختلف این ماشین وارد بازار شده است و اواخر نسخه های مونتاژی استفاده شد. مزیت عمده جیپ نسبت به سایر خودروهای دو دیفرانسیل جمع و جور بودن ( البته به جز جیپ واگونیر و آهو و مشابه اونها !) و چالاکی و وزن کم ماشین است. در ایران جیپ های km در ارتش استفاده شده و هنوز هم کاربرد دارد. جیپ میول و صحرا و شهباز هم مدل های دیگر این ماشین در بازار ایران است که هنوز برای آفرود از گزینه های کم خرج و مناسب به شمار می آیند.

در زیر تصاویری از این خودرو دیده می شود ( تصاویر برگرفته از ویکی پدیا می باشند):

این هم یک تصویر تبلیغاتی از جیپ:

[Mehdi]

آقا شهرام اطلاعی داری آخرین مدل جیپ هایی که تو ایران ساخته یا مونتاژ شده مال چه سالیه؟ کدوم شرکت میساخته؟

[Shahram]

آقا شهرام اطلاعی داری آخرین مدل جیپ هایی که تو ایران ساخته یا مونتاژ شده مال چه سالیه؟ کدوم شرکت میساخته؟

اطلاع دقیق ندارم. چیزی که می دونم آخرین هاش جیپ صحرا بوده که تا سال 78 هم تولید شده. شرکت پارس خودرو تولید و مونتاژ جیپ رو بر عهده داشته.
اول شهباز بود که بعد از سال 64 که قطعات شهباز آمریکایی وارد نشد سراغ میتسوبیشی و موتور گالانت رفتند. البته این وسط از موتور هندی هم استفاده شد که زیاد خوب نبود. ولی اگه جیپ دیدی با موتور پاترول هم نباید تعجب کرد. کلا ترکیب زدند این ماشنها رو !