از ديدگاه كوهشناسي ايران، قلل و ارتفاعات اين مرز و بوم با توجه به زير ساختهاي تقسيمات كشوري بوجود نيامده و مورد بررسي قرار نمي گيرند. آنچه از آن مي توان به عنوان كوهشناسي ايران نام برد ساختاري است از جداسازي كوه ها توسط رودخانه ها تا جاي ممكن و در ادامه جداسازي كوهها توسط بيابانها و كويرهايي كه از هر سوي، اين ارتفاعات را در مركز و جنوب ايران از يكديگر مجزا ساخته اند. بنابراین كوههاي ايران از 8 قسمت به شرح ذيل شكل مي يابند:
1.رشته كوههاي البرز
2.رشته كوههاي زاگرس
3.كوههاي ممتد مركزي
4.كوههاي خراسان
5.كوههاي كرمان
6.كوههاي نوار مرزي آذربايجان غربي
7.كوههاي كردستان و لرستان
8.قلل منفرد
9.و تعدادي شاخه هاي كوچك فرعي كه ديگر نمي توان آنرا در جايگاه جداگانه اي مورد بررسي قرارداد را مي توان بيانگر تقسيم بندي كوههاي ايران به حساب آورد.
بطور تقريب مي توان گفت ايران، داراي حدود 15000 قله بالاي 3000 مترمی باشد كه در 9 قسمت فوق الذكر پراكنده گرديده اند كه عمده ترين مكانهاي تمركز آن را بايد در البرز و زاگرس دانست.