تنوع زيستی استان مازندران ( نواحی جنگلی + بيشه و تالاب ميانكاله)
مقدمه
اصولاً استان های شمالی كشور به دليل اقليم خاص و شرايط جغرافيايی، سيمای طبيعی اروپايی رو آشكار ميكنه؛ بنابراين جانوران و حتی گياهان اين مناطق از ساير نقاط كشور متمايزن و جالب اينكه استان گلستان و مازندران، مثل مرزی هستن كه سيمای زيستی آسيای ميانه و اروپا رو در بر دارن. در اين تاپيك به طور كلی راجع به سيمای زيستی و طبيعی شمال كشور صحبت خواهد شد اما دو ناحيه خاص ميانكاله و بيشه های حاشيه اون بيشتر مد نظره.
شمار تقريبی هر يك از رده های مهره داران در استان مازندران به قرار زيره:
دوزيستان: 7 گونه
خزندگان: 40 گونه
پرندگان: چيزی بين 200 تا 250 گونه
پستانداران: 50 گونه
چون قراره از بيوم ها يا زيستگاه های آب شيرين و خشكی صحبت بشه بنابراين از رده ماهيان خزر صرف نظر ميكنم و به توضيح گروه های فوق الذكر خواهم پرداخت.
اول از همه سيمای طبيعی در تصاوير زير به خوبی مشهوده. ويژگی های اين نواحی طوريست كه بسياری از جانوران قادر به گذر عمر درشون هستن و به خصوص نواحی بيشه مانند تنوع بالاتری داره.
توجه داشته باشيم در شكل گيری يك زيستگاه دو عامل عرض جغرافيايی و ارتفاع يا به نوعی شرايط توپوگرافيكی سبب ايجاد اقليمی خاص در اون منطقه ميشه و خود اقليم باعث ميشه زيستگاه ها متفاوت و متنوع بشن.
در نواحی مورد بازديد اكوسيستم های كوچك، نيمه بسته و مستقلی مثل استل يا بركه مثل تصوير زير كم و بيش به چشم ميخوره كه اين نوع محيط ها به خصوص برای دوزيستان، خزندگان و پرندگان حائز اهميته.
![]()