مقدمه ای بر دوزيستان ايران - p1
دوزیستان گروهی از مهره داران هستند که بیش از ۳۰۰ میلیون سال است در این کره خاکی زیست می نمایند و تا به امروز ۶۳۰۰ گونه از آنها توسط جانورشناسان توصیف شده اند. تحقیقات اخیر (Stuart et al. 2004) نشان داده که در حدود یک سوم (۳۴٪) این جانوران در معرض تهدید انقراض قرار گرفته اند. چنانکه اکنون ۱۶۸ گونه منقرض شده و ۲۴۶۹ گونه دیگر یا به عبارتی (۴۳٪) با کاهش جمعیت مواجه شده اند. بیشترین تنوع گونه ای این دسته از جانوران را می توان در مناطق حاره ای مشاهده نمود؛ در این میان کشور برزیل با ۸۱۱ گونه توصيف شده بیشترین گونه های این جانوران در جهان را به خود احتصاص داده است. جالب توجه است که ایالات متحده آمریکا با وسعتی تقریبا مشابه برزیل تنها ۲۹۲ گونه دوزیست دارد. اما چه عواملی موجب کاهش جمعیت دوزیستان می شوند؟
مهمترین عامل تخریب زیستگاه است که یکی از شایع ترین موارد در کاهش جمعیت بسیاری از گونه های جانور است. از دیگر عوامل مهم کاهش جمعیت دوزیستان شیوع نوعی بیماری قارچی موسوم به chytridiomycosis است که عامل آن یک پاتوژن قارچی به نام Batrachochytrium dendrobatidis این پاتوژن موجب نابودی صدها گونه در نقاط مختلف جهان شده که به عقیده برخی دانشمندان یکی از بدترین و یا به عبارتی وخیم ترین رکوردهای تاریخی نابودی تنوع ریستی در نوع خود به حساب می آید. سومین عامل مهم تغییرات آب و هوایی و گرمایش جهانی است که نه تنها روی این رده جانوران بلکه تمامی گونه های جانوری و گیاهی را به چالشی سخت برای حفظ بقا خود کشیده است؛ گرمای بيش از حد و اشعه فرابنفش باعث سوختگی و خشك شدن پوست و تخم اين موجودات ميشود. ( نوشته دكتر مهرگان ابراهيمی )
قورباغه درختی اروپايی يا داروگ

دوزيستان، نخستين مهره دارانی بودند كه پا به خشكی ها گذاردند. اين جانوران حلقه اتصال تحول بين ماهيان و خزندگان را تشكيل می دهند كه اين تحول در اندام اين جانوران هم به خوبی نمايان ميشود، چون نوزاد ( لارو ) كاملاً آبزی است و مانند ماهی با آبشش تنفس ميكند. سپس با حدوث دگرديسی، بدن تغيير می يابد و جانور صاحب شش ميشود و راه تنفس از هوا و زندگی در خشكی گشوده می گردد. اما دوزيستان نمی توانند مدتی دور از آب به سر ببرند چون پوست آنها هم نسبت به آب، و هم نسبت به هوا نفوذپذير است و در هوای خشك، حيوان مايع بدن را خيلی زود از دست ميدهد و می ميرد. از اين بدتر،دوزيستان مكانيزمی برای نوشيدن آب با دهان ندارند و بنابراين آب مورد نياز را بايد از طريق پوست جذب نمايند. به علاوه، چون ريه ی دوزيستان كارآيی كافی جهت كسب اكسيژن ندارد، برای كمك به سيستم تنفسی، از طريق پوست نيز تنفس صورت ميگيرد كه در اين فرآيند بدن بايد دائماً مرطوب باشد. در عين حال پوستشان محتوی غددی است كه با ترشح نوعی ماده مخاطی خود را در مقابل نفوذ بيش از حد آب مصون و در مقابل خشكی هوا مرطوب نگه ميدارد. ( پروفسور اسكندر فيروز )
قورباغه پادراز جنگلی