Behzad
13-04-2010, 03:53 PM
چه جانورانی در طبيعت ما را تهديد می كنند ؟
حمله از هر جانور دو جنبه دارد: 1. دفاع 2. شكار
اصولاً در طبيعت هيچ جانوری بی دليل به انسان حمله نی كند زيرا هر حمله نيازمند صرف انرژی زياد است. هر دفاع واكنشی است كه جانور در حين احساس خطر به جهت حفظ جان از خود بروز می دهد. مثلاً جانورانی كه سمی اند مانند مارها، عقرب ها، صدپايان، عنكبوت ها و ... ( كه بيشتر آن ها جزو بی مهرگان اند ) زمانی كه ديگر هيچ راه گريزی از خطر ندارند مبادرت به حمله و نيش زدن انسان می نمايند مانند زمانی كه در زير لباس هايمان گير گرده اند و يا به هر نحوی روی آن ها فشار وارد می كنيم؛ اين جنبه از حمله رهايی و خلاصی از موقعيت تنش زاست. اما حمله بعد ديگری هم دارد كه شكار نام دارد. اما در كشورمان كدام جانوران از اين ديد به آدمی حمله می كنند ؟
آمار ها نشان می دهد در ايران تنها گونه ای كه بسيار به انسان حمله می كند ( گرگ ) بوده و اين حمله به جهت شكار و گرسنگی است؛ پس از آن در طبيعت بايد مراقب خرس ها ، گراز ها ، كفتار ها ، پلنگ ها و ساير گونه های جانوری بود كه رفتار حمله در آن ها غالباً از روی دفاع است. اين حيوانات به جهت دفاع از توله هايشان و نيز ورود به قلمرو يا آزار توسط انسان به او حمله می كنند. دو گونه خرس در ايران يافت می شود: 1. خرس سياه آسيايی كه جمعيت بی نهايت كمی داشته و در دو استان كرمان و سيستان ديده می شوند كه اصولاً گياه خوارند و خطر آن چنانی ندارند و 2. خرس قهوه ای كه پراكنش نسبتاً وسيعی دارند، در نواحی زاگرسی و البرزی ديده می شوند و همه چيز خوارند. پلنگ ها و كفتارها نيز شب فعال بوده البته خرس ها و گراز ها، هم شب فعالند هم روز فعال ولی اكثراً شب ها ديده می شوند. اما اصولاً و از آن جايی كه جانوان قدرت درك و فهم از قدرت بدنی و يا سن ساير جانداران از جمله انسان را دارند هر يك از جانوران گوشت خوار با توجه به اين فاكتور ها می توانند به انسان حمله كنند مثلاً شكار انسان های كم سن و يا كهنسال توسط گرگ ، تمساح ها ،پرندگان بزرگ جثه شكاری و هر يك از جانوران فوق دور از انتظار نيست.
نتيجه كلی آن كه گرگ ها خطرآفرين ترين حيوان برای طبيعت گرد يا رهگذر طبيعت در ايران است و راه مبارزه با آن استفاده از دستگاه های شوك صوتی، نترسيدن و كنترل ارادی فشار خون، افروختن مشعل و آتش در شب، همراه داشتن وسيله دفاعی و يا كمی باروت در لباس هايمان و ... .
نوشته شده توسط دانشجوی رشته محيط زيست، بهزاد زادهوش
حمله از هر جانور دو جنبه دارد: 1. دفاع 2. شكار
اصولاً در طبيعت هيچ جانوری بی دليل به انسان حمله نی كند زيرا هر حمله نيازمند صرف انرژی زياد است. هر دفاع واكنشی است كه جانور در حين احساس خطر به جهت حفظ جان از خود بروز می دهد. مثلاً جانورانی كه سمی اند مانند مارها، عقرب ها، صدپايان، عنكبوت ها و ... ( كه بيشتر آن ها جزو بی مهرگان اند ) زمانی كه ديگر هيچ راه گريزی از خطر ندارند مبادرت به حمله و نيش زدن انسان می نمايند مانند زمانی كه در زير لباس هايمان گير گرده اند و يا به هر نحوی روی آن ها فشار وارد می كنيم؛ اين جنبه از حمله رهايی و خلاصی از موقعيت تنش زاست. اما حمله بعد ديگری هم دارد كه شكار نام دارد. اما در كشورمان كدام جانوران از اين ديد به آدمی حمله می كنند ؟
آمار ها نشان می دهد در ايران تنها گونه ای كه بسيار به انسان حمله می كند ( گرگ ) بوده و اين حمله به جهت شكار و گرسنگی است؛ پس از آن در طبيعت بايد مراقب خرس ها ، گراز ها ، كفتار ها ، پلنگ ها و ساير گونه های جانوری بود كه رفتار حمله در آن ها غالباً از روی دفاع است. اين حيوانات به جهت دفاع از توله هايشان و نيز ورود به قلمرو يا آزار توسط انسان به او حمله می كنند. دو گونه خرس در ايران يافت می شود: 1. خرس سياه آسيايی كه جمعيت بی نهايت كمی داشته و در دو استان كرمان و سيستان ديده می شوند كه اصولاً گياه خوارند و خطر آن چنانی ندارند و 2. خرس قهوه ای كه پراكنش نسبتاً وسيعی دارند، در نواحی زاگرسی و البرزی ديده می شوند و همه چيز خوارند. پلنگ ها و كفتارها نيز شب فعال بوده البته خرس ها و گراز ها، هم شب فعالند هم روز فعال ولی اكثراً شب ها ديده می شوند. اما اصولاً و از آن جايی كه جانوان قدرت درك و فهم از قدرت بدنی و يا سن ساير جانداران از جمله انسان را دارند هر يك از جانوران گوشت خوار با توجه به اين فاكتور ها می توانند به انسان حمله كنند مثلاً شكار انسان های كم سن و يا كهنسال توسط گرگ ، تمساح ها ،پرندگان بزرگ جثه شكاری و هر يك از جانوران فوق دور از انتظار نيست.
نتيجه كلی آن كه گرگ ها خطرآفرين ترين حيوان برای طبيعت گرد يا رهگذر طبيعت در ايران است و راه مبارزه با آن استفاده از دستگاه های شوك صوتی، نترسيدن و كنترل ارادی فشار خون، افروختن مشعل و آتش در شب، همراه داشتن وسيله دفاعی و يا كمی باروت در لباس هايمان و ... .
نوشته شده توسط دانشجوی رشته محيط زيست، بهزاد زادهوش